Naarmate ik ouder word, worden mijn ervaringen rijker. Ik heb zoveel mooie dingen meegemaakt in de afgelopen decennia. Maar nu, merk ik dat er ieder jaar weer iets afbrokkelt; ik kan steeds minder, en soms voel ik het einde naderen. Het leven is fragiel.
Hoe meer ik hierover nadenk, des te meer realiseer ik me de kracht van steen. In de laatste twintig jaar heb ik waarschijnlijk tussen de vijf en tien stenen beelden per jaar gemaakt. Elke keer was het een avontuur, een ontdekking. In de aanloop naar de expositie over twee weken vond ik oude foto's van zo'n creatieproces. Die wil ik graag met je delen.
Eerst beoordeel ik de steenvorm
Ik benut de holle en bolle elementen, zoek het contrast op. Plaats nooit bol naast bol of hol naast hol. Ik volg kleurlijnen waar mogelijk, dat maakt de vorm spannender. En ik markeer regelmatig de gevormde lijnen met houtskool. Ik bepaal niet te snel de stand (horizontaal of verticaal) en ik stel het oordeel van wat het wordt zo lang mogelijk uit; het vormt zich vanzelf.
Belangrijk is dat ik niet alleen aan één kant werk; beeldhouwen is een 3D-activiteit. De relatie tussen voor en achter, boven en onder, moet in evenwicht blijven.
En dit is dus een strandjutter geworden. In het begin had ik geen idee wat ik ging maken, wat het zou worden. Zo ontstaan mijn beelden. En zo'n steen, die blijft voortleven in allerlei vormen, kent geen einde aan zijn levensduur. Bijzonder, hè!
De Bergense Beelden zijn te bewonderen en sommigen ook te koop tijdens de driedaagse tentoonstelling met Pasen, je bent van harte welkom!